یا حضــرت خــدیــجــه ســلام خـدا به تو            بــی انـــتـهــا درود فــراوان مــا بــه تــو

تــو مــادر ائــمــه ای، ای مــادر وجــود            دلهــای اهــل بیـت هــمـه مــبــتــلا به تو

اســلام زیــر دیــن فــداکــاری شــماست            کــرده پیامبــر همه عـمــرش دعــا به تو

از این قـضـیـه قــدر تو معلــوم می شود            وقتی که دل سپـرده چنین مصطفی به تو

درلحظه های سخت در آن روزهای سخت            کــرده پــیـامبــر هـمه اش اتــکــا به تــو

هر جا ز غصه های زمانه دلش گــرفت            یا درد دل به حیــدر خود گـفـت یا به تـو

مـدیــون توست مــانــدن اســلام تــا ابــد

زنــده است در دل همـه این نــام تـا ابــد

بغضی است در گلو که پریشان فاطمه است            اشکی است در دو دیده که لرزان فاطمه است

چـشـم از نگــاه مــادر خود بر نــداشتــه            مادر یک امشبی است که مهمان فاطمه است

زهــرا گــرفته دست به دامــان مــادرش            عالم اگر چه دست به دامان فـاطمه است

چـشمان فــاطـمـه شده گــریــان مــادر و            چشمان نه فلک همه گریان فـاطمه است

دستی که دست دختر خود را فشرده بود            بی جان ولی هنوز به دستان فاطمه است

پــروانــۀ شــکـسـتـه پــر او مــحــمــد و            شمع فـراق او دل ســوزان فــاطمه است

شمــعــی که ذره ذره دلش آب تــر شـده

لحظــه به لحظه فــاطمه بی تاب تر شده

در مـاتــم فــراق تو بایست ســر شکست            وقتی نبی ز غصـۀ تو بال و پر شکست

آیینــه ها زغصــه شکـسـتـند یک به یک           در آن میانه فــاطمه ات بیشتــر شکـسـت

یک سال و داغ هـجــر ابــوطالب و شما            در زیر این دو داغ پیمـبر کمــر شکست

با رفتــن تو تــازه مصـیـبـت شــروع شد           از آن به بعد فاطمه ات مستمــر شکـست

روزی رسیــد پـشـت در خــانــۀ عــلــی            گل بود پشت در که لگد خورد و در شکست

دیوار و میـخ و در همه با هم یکی شدند            در آن میـانه سینــۀ زهــرا اگر شـکـست

بر قلب خــانــوادۀ حــیــدر شــرر زدنــد

وقتی که ضربه پشت سر هم به در زدند

حق است جــان فــدای شـما بارها شــود            وقتــی که دوستــدار شـما مصطفـی شود

دارو ندار خـویش به پایش که ریخــتــی            میخــواستی فقط کـفـنـت یــک عبــا شود

سهم از عبــای یار به هر کس نمی رسد            این افـتـخـار بلکه نـصـیـب شــمــا شــود

ای با کــفــن که شد کـفـنت افــتــخــار تو            دلــهــا غمیــن بی کــفــن کــربــلا شــود

ای وای اگر سری شود از پیکری جــدا             ای وای اگــر کسی کـفـنـش بوریــا شود

ای وای اگر تنی شود عریان به روی خاک            ای وای اگر سری به روی نیزه ها شـود

مجلس همیشه مجـلس دلبند فــاطمه است

پایان روضه روضـۀ فرزند فاطمه است